برای بسیاری از ما در زمان کودکی پیش آمده که بهسختی با موسیقیای ارتباط برقرار میکردیم که والدینمان گوش میدادند. در همین حال، همین موسیقی برای بزرگترها شنیدنی بود و از شنیدنش لذت میبردند. درمقابل، والدین احتمالا موسیقیای که گوش میدادیم، بیمحتوا میخواندند. بهنظر میرسد این پدیده فقط مختص به برخی والدین خاص نیست؛ بلکه پژوهش اخیر نشان میدهد با افزایش سن، اغلب ذائقهی موسیقی فرد در یک نقطه ثابت باقی میماند. این پژوهش نشان میدهد میانگین سنی که بعد از آن بعید است ذائقهی موسیقی فرد تغییر کند، ۳۳ سالگی است.
میدانیم ذائقهی موسیقی فرد از اوایل ۱۳ یا ۱۴ سالگی شروع به شکلگرفتن میکند و در اوایل ۲۰ سالگی، بهتدریج جایگاه ثابتی مییابد. درحقیقت، پژوهش اخیر نشان داده است اکثر ما با رسیدن به ۳۳ سالگی، از شنیدن موسیقیهای جدید دست میکشیم. در همین حال، ترانههای محبوبی که در دوران نوجوانی افراد منتشر شدهاند، همچنان در بین گروه سنی خودشان محبوب باقی میمانند؛ به همین دلیل، اغلب میشنویم که گفته میشود: «دیگر مانند سابق موسیقی شنیدنی ساخته نمیشود».
ناگفته نماند توضیحی زیستشناختی برای این امر وجود دارد. شواهدی مبنیبر این هست که با افزایش سن از توانایی مغز برای تشخیصِ تمایز ظریف بین آکوردهای مختلف و ریتمها و ملودیها کاسته میشود؛ بنابراین، ممکن است برای افراد مسنتر، همهی ترانهها و موسیقیهای جدید و کمتر آشنا، شبیه هم بهنظر برسند. در همین حال، احتمالا برخی عوامل روانشناسی نیز در این امر دخیل باشند؛ ازجمله اثر نمایش محض (The Mere Exposure Effect). اثر نمایش محض بیان میکند هرچه فرد بیشتر با چیزی مواجه شود، تمایل بیشتری به آن پیدا میکند.
مقالههای مرتبط:
این اثر در افرادی که میشناسیم و تبلیغاتی که میبینیم و ترانههایی که میشنویم، مشهود است. هنگامیکه فرد در سنین نوجوانی است، احتمالا وقت زیادی صرف گوشدادن به موسیقی یا تماشای موزیکویدئو میکند. ترانهها و هنرمندان دلخواه فرد برای او آشنا و به بخشی از زندگی روزمرهاش تبدیل میشوند؛ اما برای فرد بیش از ۳۰ سال چنین چیزی صادق نیست. در این سن، فرد وارد دورهای از زندگی خود میشود که در آن تعهدات شغلی و خانوادگی بیشتر میشوند؛ بنابراین، زمان کمتری میتواند صرف کشف موسیقی جدید کند. به همین دلیل، بسیاری از این افراد هنگامیکه فراغت کافی داشته باشند، بهسادگی موسیقیهای دلخواه خود را گوش میدهند که قدیمی و آشنا هستند.
پژوهشهای مختلف روانشناسی نشان داده است احساسات و مسائل عاطفی که در نوجوانی تجربهشان میکنیم، شدیدتر از دورههای بعدی زندگی هستند. همینطور دانسته میشود که حسهای شدید با خاطرات و ترجیحات قویتر همراه هستند. همهی این عوامل دستبهدست هم میدهد تا موسیقیای که فرد در آن دوران به آن گوش میداد، همچنان برایش بهیادماندنی و محبوب باشد.
.: Weblog Themes By Pichak :.